Sinsoluka week 1
Door: Nicole Bongers
Blijf op de hoogte en volg Nicole
27 September 2014 | Ecuador, Quito
Ja hoor, ook ik ben dan eindelijk aan mijn stage begonnen!
Ik zal even een korte uitleg geven over mijn project: Sinsoluka.
Sinsoluka is een project dat is opgericht door Mario, een psycholoog. 15 jaar geleden is hij hiermee begonnen en heeft letterlijk de straatjongeren van straat geplukt. Hij heeft ze zo goed mogelijk proberen te helpen met de problemen die ze hadden (drugs, huisvesting en geweld). Hij heeft een gebouw gekregen waar hij deze kinderen in op kon vangen.
Deze jongeren zijn nu een stuk ouder en hebben nu zelf kinderen. Het blijft voor hun nog lastig om rond te komen en om voor hun kinderen te zorgen. Hiermee helpt Sinsoluka de ouders.
In Ecuador is het zo dat het onderwijs gratis is, maar er zijn een hoop bijkomende kosten (eten, uniformen en schoolspullen). Als kind ga je of in de morgen of in de middag naar school. Ga je 's ochtends naar school dan gaan de kinderen 's middags naar Sinsoluka. 's Ochtends zijn er ongeveer 30 kinderen en 's middags ongeveer 70. Met 7 vaste werknemer (4 docenten) en met een paar vrijwilligers (nu zijn het er 6 vrijwilligers en ik als enige stagiaire).
Hier worden de handen en het gezicht gewassen, krijgen ze een maaltijd, worden de tanden gepoetst, kunnen ze spelen en worden ze geholpen met hun huiswerk. Sinsoluka biedt hun een plek waar ze kunnen spelen, voor hun hygiëne kunnen zorgen en waar ze een plek hebben om hun huiswerk te maken.
De eerste twee dagen waren best wel zwaar. Het was heel anders dan ik had verwacht. Vooral qua doelgroep. Ik dacht dat ik echt met jongeren (12-20 jaar) zou gaan werken, maar de leeftijdsgroep is van 3 tot 15 jaar. Het was dus voor mij een enorme omschakeling.
Wat ook heel anders was dan verwacht, is dat ik niet echt nadrukkelijk bezig ben met de taken van een social worker. Wat veel belangrijker is, is dat je er bent voor de kinderen. Ze willen aandacht, ze willen gezien worden. De afstand-nabijheid is enorm klein. De hele dag door ben ik aan het knuffelen en aan het spelen met de kinderen! Even lekker gek doen en een beetje huiswerk maken. Gewoon even kind zijn!
Woensdag kwam een collegaatje van mij met een super top voorstel: Om bijles Engels te geven aan de kinderen. Als de kinderen goed Engels kunnen praten geeft hun dat meer kansen als ze gaan werken. Jammer genoeg is het niveau erg laag. Ik hoop dat wij daar verandering in gaan brengen!
We hebben gevraagd wat de kinderen willen leren en waar ze hulp bij nodig hebben. Ze gaven aan dat ze heel graag willen weten hoe alles heet (woordenschat) en hoe ze een simpel gesprekje kunnen voeren. Een andere vrijwilligster kwam met het idee om met z'n alle het liedje "head shoulders knees and toes" te zingen. En dan in de klas de lichaamsdelen in het Engels te oefenen. We hadden de kinderen verdeeld in leeftijdsgroepen met ieder twee vrijwilligers. De laatste tien minuten van de les gingen met z'n alle naar de aula en zongen het liedje van head shoulders knees and toes. Wat een gekke boel, heerlijk!
Ik had het niet verwacht, maar oh wat ging het goed! Ze deden allemaal mee en vonden het erg leuk. Dit gaf mij echt een mega adrenalinekick! Ik hoop dat we dit project door kunnen zetten.
We zitten nog in de eerste fase en we zullen zien hoe het verder gaat. Voor mij zijn de Engelse lessen een enorme uitkomst, want zo heb ik een kleinere groep kinderen die ik hierdoor een stuk beter leer kennen. Op deze manier kan ik beter bij ze aansluiten dan dat ze één van de 50 zijn.
Ik hou jullie op de hoogte!
Ik zal even een korte uitleg geven over mijn project: Sinsoluka.
Sinsoluka is een project dat is opgericht door Mario, een psycholoog. 15 jaar geleden is hij hiermee begonnen en heeft letterlijk de straatjongeren van straat geplukt. Hij heeft ze zo goed mogelijk proberen te helpen met de problemen die ze hadden (drugs, huisvesting en geweld). Hij heeft een gebouw gekregen waar hij deze kinderen in op kon vangen.
Deze jongeren zijn nu een stuk ouder en hebben nu zelf kinderen. Het blijft voor hun nog lastig om rond te komen en om voor hun kinderen te zorgen. Hiermee helpt Sinsoluka de ouders.
In Ecuador is het zo dat het onderwijs gratis is, maar er zijn een hoop bijkomende kosten (eten, uniformen en schoolspullen). Als kind ga je of in de morgen of in de middag naar school. Ga je 's ochtends naar school dan gaan de kinderen 's middags naar Sinsoluka. 's Ochtends zijn er ongeveer 30 kinderen en 's middags ongeveer 70. Met 7 vaste werknemer (4 docenten) en met een paar vrijwilligers (nu zijn het er 6 vrijwilligers en ik als enige stagiaire).
Hier worden de handen en het gezicht gewassen, krijgen ze een maaltijd, worden de tanden gepoetst, kunnen ze spelen en worden ze geholpen met hun huiswerk. Sinsoluka biedt hun een plek waar ze kunnen spelen, voor hun hygiëne kunnen zorgen en waar ze een plek hebben om hun huiswerk te maken.
De eerste twee dagen waren best wel zwaar. Het was heel anders dan ik had verwacht. Vooral qua doelgroep. Ik dacht dat ik echt met jongeren (12-20 jaar) zou gaan werken, maar de leeftijdsgroep is van 3 tot 15 jaar. Het was dus voor mij een enorme omschakeling.
Wat ook heel anders was dan verwacht, is dat ik niet echt nadrukkelijk bezig ben met de taken van een social worker. Wat veel belangrijker is, is dat je er bent voor de kinderen. Ze willen aandacht, ze willen gezien worden. De afstand-nabijheid is enorm klein. De hele dag door ben ik aan het knuffelen en aan het spelen met de kinderen! Even lekker gek doen en een beetje huiswerk maken. Gewoon even kind zijn!
Woensdag kwam een collegaatje van mij met een super top voorstel: Om bijles Engels te geven aan de kinderen. Als de kinderen goed Engels kunnen praten geeft hun dat meer kansen als ze gaan werken. Jammer genoeg is het niveau erg laag. Ik hoop dat wij daar verandering in gaan brengen!
We hebben gevraagd wat de kinderen willen leren en waar ze hulp bij nodig hebben. Ze gaven aan dat ze heel graag willen weten hoe alles heet (woordenschat) en hoe ze een simpel gesprekje kunnen voeren. Een andere vrijwilligster kwam met het idee om met z'n alle het liedje "head shoulders knees and toes" te zingen. En dan in de klas de lichaamsdelen in het Engels te oefenen. We hadden de kinderen verdeeld in leeftijdsgroepen met ieder twee vrijwilligers. De laatste tien minuten van de les gingen met z'n alle naar de aula en zongen het liedje van head shoulders knees and toes. Wat een gekke boel, heerlijk!
Ik had het niet verwacht, maar oh wat ging het goed! Ze deden allemaal mee en vonden het erg leuk. Dit gaf mij echt een mega adrenalinekick! Ik hoop dat we dit project door kunnen zetten.
We zitten nog in de eerste fase en we zullen zien hoe het verder gaat. Voor mij zijn de Engelse lessen een enorme uitkomst, want zo heb ik een kleinere groep kinderen die ik hierdoor een stuk beter leer kennen. Op deze manier kan ik beter bij ze aansluiten dan dat ze één van de 50 zijn.
Ik hou jullie op de hoogte!
-
28 September 2014 - 00:27
Ivonne Hutjens:
wat heerlijk dat je je steentje bij kunt dragen,snap je adrenalinekick,geniet ze :-)
-
28 September 2014 - 11:04
May Bongers:
Hoop dat je er toch voldoende als social worker uit kunt gaan halen. -
28 September 2014 - 13:38
Nicole Bongers:
Ja klopt!
Haha dankje, dat doe ik zeker
Ja inderdaad mam, maar het was pas mn eerste weekje. Dus rustig aan opstarten... :) -
29 September 2014 - 17:12
Fam.Bax Anjerstraat 17:
Hoi Nicole, we lezen dat het begin niet zo was als je gedacht had en dat je met kinderen werkt die veel aandacht vragen.
Gelukkig heb je door het geven van engels je draai enigszins kunnen vinden en hierdoor ook meer persoonlijke aandacht kunt geven aan de kinderen.
We hopen dat dit zal gaan slagen en dat je de kinderen meer toekomst kan bieden op deze manier.
Is het verder allemaal goed, kun je wennen aan het eten en de cultuur die daar heerst.
Nicole geniet en maak wat van deze stage, het zal je verder helpen in de jaren die hierna komen.
Groetjes van Ad, Karin en Niels Bax -
29 September 2014 - 20:34
Nicole Bongers:
Dankjewel voor jullie berichtje!
Ja ik probeer mijn draai hier zeker in te vinden, denk dat het ook tijd nodig heeft.
Was ook maar mijn eerste week.
Ja het gaat super goed hier, het eten is heerlijk. Ik woon midden in het uitgaansgebied dus heel de dag door hoor ik muziek, zijn er mensen op straat enzo. Het is een super fijne sfeer!
En als je alles op je gemakje doet, dan komt alles hier wel goed, haha!
Dankjewel! Groetjes aan de Bloemendeken!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
