Something Bad, Someting Good

Something Bad:
Vrijdag is mijn telefoon gestolen.... Heel typisch door een gat in mijn tas te maken met waarschijnlijk een mes. Het gebeurde natuuuurlijk in een overvolle lijnbus. Hield mijn tas met twee handen vast, maar moest me ook ergens aan vastpakken zodat ik niet op zou vallen. En ja hoor, dan ben je je telefoon kwijt. Gelukkig heb ik verder al mijn papieren en sleutels nog, wat misschien nog wel het belangrijkste is. En gelukkig heb ik verder ook niets dus we gaan gewoon door! Want deze kleine tegenslag krijgt mij niet klein!

Someting Good:
Vrijdagavond ben ik vroeg naar bed gegaan, want de volgende dag moest ik om 5.30 mijn bedje uit. Zaterdag ben ik met de drie andere meiden uit het studentenhuis naar Cotopaxi geweest. Cotopaxi is een van de grootste actieve vulkanen ter wereld. En ook een van de grootste bergen van Ecuador. De laatste uitbarsting was in 1940.
Als je Cotopaxi wil zien, dan moet je hem ook beklimmen. Voor de mensen die mij niet zo goed kennen: ik ben niet zo sportief aangelegd en mijn conditie is niet bepaald goed... Dus dat was wel een beetje spannend voor mij. Niet alleen omdat ik heel dat eind moet lopen/klimmen, maar ook omdat het zuurstofgehalte vele malen lager ligt.
We werden op de hoek van de school opgehaald. Hadden onderweg met z'n alle een ontbijtje en reden daarna meteen door naar de vulkaan. Wat een rit zeg.... Ik heb mijn hart vastgehouden! Ik had echt het gevoel alsof de bus ieder moment kon omvallen. De wegen zijn zo kronkelig, er liggen overal steentjes en er zitten veel kuilen in de weg. Maar we zijn toch heelhuids aangekomen. Daarna zijn we de vulkaan opgelopen/geklommen. Dit duurde ongeveer 45 minuten voordat we bij ons eerste rustpunt uitkwamen. Even op 'adem' komen, want we moesten nog een half uurtje lopen totdat we bij de ijsrand uitkwamen. Het toppunt van de reis! Ik heb de 5.000 meter gehaald! (alleen ervaren klimmers mogen verder)
Het uitzicht is zo ontzettend mooi! Het lijkt wel een schilderij ofzo. Natuurlijk zijn er foto's gemaakt, niet door mij natuurlijk want mijn telefoon gebruikt nu waarschijnlijk iemand anders... Maar door de andere drie meiden. Ik hoop dat ik de foto's zo snel mogelijk krijg, zodat ik ze meteen op mijn blog kan zetten!
Maar dat is allemaal wel leuk en aardig, daar boven op die berg, maar we moeten natuurlijk ook nog naar beneden..... Shit, was ik toch ff mn snowboard vergeten... dat zou waarschijnlijk makkelijker zijn geweest.
Toen we weer terugkwamen bij de bus, op ongeveer 3.000 meter gingen we verder naar beneden met mountainbikes!
Dus precies over dezelfde weg als de bus had moeten rijden, met de steentjes, kuiltjes en bochten! Maar woow wat is dat gaaf zeg! Je gaat zo ontzettend hard en stuiterd zo over alle hobbeltjes, dat geeft je echt een mega adrenaline kick!
We kwamen uit bij de Lagoon, een rustig en prachtig meertje tussen al het ruwe gebergte. Even uitrusten en daarna weer terug voor de lunch (om 4 uur) en naar huis. Rond half 7 's avonds waren we weer terug.
Maar wooooow wat was dat mooi! Dit is misschien wel het engste, avontuurlijkste, vermoeidste en mooiste wat ik ooit heb gedaan. Dit is echt een aanrader voor iedereen!